قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری؛ پیشنهاد بهترین پزشکان زنان
دوران بارداری به دلیل تغییرات شدید هورمونی و سیستم ایمنی در بدن خانمها، با عوارض مختلفی همراه است. یکی از شایع‌ترین این عوارض ابتلا به عفونت‌های مختلف، بخصوص عفونت‌های قارچی و باکتریایی است. قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری یکی از انواع داروهایی است که برای درمان عفونت واژن در بارداری ممکن است برای شما تجویز شود.
این عفونت‌ها قابل درمان هستند و حتماً باید تحت نظر متخصص زنان درمان شوند؛ زیرا وجود عفونت می‌تواند خطرات زیادی را در بارداری به همراه داشته باشد که ازجمله این خطرات می‌توان به زایمان زودرس، سقط‌جنین، وزن پایین نوزاد هنگام تولد، ناهنجاری‌های مادرزادی و ... اشاره کرد.
با ما در ادامه همراه شوید تا اطلاعات کامل در مورد قرص‌ها مانند سفیکسیم در بارداری برای عفونت ادراری، مترونیدازول قرص سفیکسیم برای عفونت رحم و یا عوارض قرص سفکسیم 400 را به شما بدهیم.
سفکسیم یکی از انواع آنتی‌بیوتیک‌هاست که ممکن است توسط متخصص زنان برای کاهش عوامل ایجادکننده عفونت برایتان در شرایط عادی و در دوران بارداری تجویز شود. این دارو همچنین به‌عنوان سوپراکس شناخته میشود. بااینکه معمولاً داروهای خوراکی در بارداری برای شما تجویز نمی‌شوند تا خطری برای جنین ایجاد نکنند.
در صورت تجویز قرص سفکسیم400 توسط متخصص زنان باید آن را به‌طور کامل و سروقت مصرف کنید؛ زیرا نمی‌شود در این زمان از درمان‌هایی مانند لیزر هم استفاده کرد و اگر عفونت در واژن شما درمان نشود، می‌تواند به رحم انتقال پیدا کند و همچنین خطرات زیادی را برای مادر و جنین ایجاد خواهد کرد.
بنابراین درصورتی‌که یک متخصص مجرب سفیکسیم در بارداری برای عفونت ادراری را در دوران بارداری برایتان تجویز کرد، نگران عوارض قرص سفکسیم 400 نباشید و طبق دستور پزشک آن را مصرف نمایید.
مطالعات حیوانی شواهدی مبنی بر آسیب به جنین یا اختلال در باروری برای مصرف تا دوزهای 400 این قرص را برای انسان نشان نداده است.
بااین‌حال، اگر این دارو با دوز بالا و بیش‌ازحد موردنیاز مادر مصرف شود، امکان افزایش احتمال سقط‌جنین وجود دارد و به همین دلیل تأکید می‌کنیم که قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری باید توسط یک متخصص زنان مجرب که بتوان کاملاً به تشخیص او اعتماد کرد، برایتان تجویز شود.
استفاده از قرص سفکسیم400 تنها در صورتی توصیه میشود که به وضوح نیاز باشد و مزایای آن برای مادر باردار، بیشتر از خطرات سفکسیم باشد.
مصرف سفیکسیم برای عفونت ادراری در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود و با در نظر گرفتن اهمیت دارو برای مادر باید توسط متخصص مورد نظر، تصمیم به قطع شیردهی یا قطع دارو گرفته شود.
این بدین معنی است که اگر مادر در دوران شیردهی مجبور به استفاده از سفیکسیم در بارداری برای عفونت ادراری شد تا زمان مصرف و کمی بعدازآن، نمی‌تواند به فرزند خود شیر بدهد.
بااین‌حال آکادمی اطفال آمریکا سایر سفالوسپورین‌ها (مانند سفادروکسیل، سفازولین) را برای مصرف در دوران شیردهی، در صورت تجویز متخصص سازگار می‌داند. عوارض قرص سفکسیم 400 در دوران شیردهی معمولاً شامل اسهال یا برفک دهان در نوزاد است.
قرص سفکسیم یا cefixime با نام تجاری Suprax به شکل‌های مختلف مانند کپسول خوراکی (400 میلی‌گرم)، پودر خوراکی و قرص خوراکی (400 میلی‌گرم) در بازار عرضه میشود. این دارو جزء دسته دارویی سفالوسپورین‌های نسل سوم قرار می‌گیرد.
سفیکسیم درواقع یک آنتی‌بیوتیک سفالوسپورین است که با مبارزه با باکتری‌های بدن شما عفونت ناشی از رشد بیش‌ازحد برخی از باکتری‌ها را کاهش داده و درمان می‌کند. به همین دلیل ممکن است قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری برای شما تجویز شود.
اگر به سفیکسیم یا آنتی‌بیوتیک‌های مشابه مانند سفتین، سفزیل، کفلکس، اومنیسف و غیره حساسیت دارید، باید حتماً این موضوع را به متخصص زنان خود اطلاع دهید و نباید در این شرایط از قرص سفکسیم400 استفاده کنید. همچنین اگر به پنی سیلین حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
معمولاً متخصصی که این دارو را برای شما تجویز می‌کند، طبق شرایط شما باید مشخص کند که چگونه آن را مصرف نمایید؛ اما علاوه بر انجام دستورات پزشکی، قبل از مصرف کاتالوگ و برچسب دارو را به‌طور کامل مطالعه کنید.
همچنین به هیچ عنوان قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری را در مقادیر بیشتر یا کمتر از مقدار توصیه شده مصرف نکنید.
در غیر این صورت درمان درست انجام نمی‌شود و ممکن است خطرات و عوارض قرص سفکسیم 400 برای عفونت واژن در دوران بارداری و برای جنین شما ایجاد کند. شما می‌توانید این دارو را با یا بدون غذا بر اساس شرایط خودتان یا اگر دستور خاصی از طرف پزشک دارید، مصرف کنید.
قرص جویدنی سفکسیم نیز همان طور که از نامش مشخص است، باید قبل از قورت دادن آن جویده شود. در صورت تجویز حالت مایع این دارو درست قبل از اندازه‌گیری دوز، سوسپانسیون خوراکی را به‌خوبی تکان دهید.
داروی مایع را با سرنگ مخصوص همراه با دارو یا با قاشق مخصوص اندازه‌گیری دوز یا فنجان دارو اندازه‌گیری کنید. اگر دستگاه اندازه‌گیری دوز ندارید، از داروساز خود بخواهید که مقدار دقیق مورد مصرف برای هر وعده را به شما بگوید تا کمتر یا بیشتر از موردنیاز استفاده نکنید.
این دارو می‌تواند نتایج غیرعادی در نتایج برخی از آزمایشات مانند آزمایش قند خون ایجاد کند؛ بنابراین اگر در طول بارداری به پزشک دیگری مراجعه کردید، به او اطلاع دهید که از سفکسیم استفاده می‌کنید.
از این دارو تنها برای مدت‌زمان تجویز شده استفاده کنید. توجه داشته باشید که علائم شما ممکن است قبل از رفع کامل عفونت بهبود یابد؛ اما با رفع علائم شما نباید مصرف این آنتی‌بیوتیک را قطع کنید و نادیده گرفتن دوزها یعنی ناتمام گذاشتن مصرف کامل دارو به دلیل برطرف شدن زودتر علائم عفونت، نیز ممکن است خطر ابتلا به عفونت‌های بیشتر مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها را افزایش دهد.
همچنین توجه داشته باشید که سفکسیم برای عفونت‌های باکتریال واژینال شما تجویز شده است و عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا را درمان نمی‌کند.
این دارو را باید در دمای اتاق به دور از نور، رطوبت و گرما نگهداری کنید. همچنین نوع مایع آن را می‌توان در یخچال نگهداری کرد. پس از 14 روز اگر دارو به‌طور کامل استفاده نشده بود و مقداری از آن باقی ماند، باید مقدار باقی‌مانده را دور بریزید.
در این صورت دوز فراموش شده را باید به محض یادآوری مصرف کنید. اما در صورتی که تقریباً زمان نوبت بعدی برنامه‌ریزی شده فرا رسیده است، باید از مصرف دوز فراموش شده صرف‌نظر کنید. در این شرایط برای جبران دوز فراموش شده، داروی اضافی مصرف نکنید.
همان‌طورکه قبلاً هم به آن اشاره کردیم، شما نباید بیشتر از مقدار تجویز شده از قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن مصرف کنید. اگر این اتفاق افتاد باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی اورژانسی باشید یا با متخصص خود تماس بگیرید. زیرا ممکن است خطری برای جنین شما رخ دهد.
برای داروهای آنتی‌بیوتیکی می‌توان به عنوان یکی از عوارض قرص سفکسیم 400 اسهال را نام برد که ممکن است نشانه عفونت جدید باشد. اگر اسهال آبکی یا خونی دارید، حتماً موارد را به متخصص خود گزارش دهید.
در این شرایط از داروی ضد اسهال استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک به شما دستور دهد. از دیگر عوارض قرص سفکسیم 400 برای عفونت واژن در بارداری می‌توان به واکنش‌های آلرژیک اشاره کرد. در صورت داشتن علائم واکنش آلرژیک ازجمله کهیر، تنفس دشوار، تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو باید سریعاً به اورژانس مراجعه کنید. همچنین اگر شرایط زیرا را تجربه کردید، فوراً به یک دکتر زنان خوب مراجعه کنید:
♦ درد شدید معده، اسهال آبکی یا خونی
♦ زردی (زردی پوست یا چشم)
♦ پوست رنگ پریده یا زرد، ادرار تیره رنگ، گیجی یا ضعف
♦ تشنج
♦ ضعف یا احساس بد ناگهانی همراه با تب و لرز
♦ علائم شبیه آنفولانزا
♦ لثه‌های متورم، زخم‌های دهان یا زخم‌های پوستی
♦ ضربان قلب سریع
♦ کبودی آسان در قسمت‌های مختلف بدن
♦ خونریزی غیرمعمول
♦ احساس سبکی سر
♦ ادرار کم یا عدم ادرار، ادرار دردناک یا دشوار
♦ تورم در پاها یا مچ پا
♦ احساس خستگی یا تنگی نفس
♦ واکنش شدید پوستی
♦ تب، گلودرد، تورم در صورت یا زبان
♦ سوزش در چشم‌ها
♦ درد پوست به دنبال بثورات پوستی قرمز یا بنفش که گسترش می‌یابد (به‌ویژه در صورت یا قسمت بالایی بدن) و باعث ایجاد تاول و لایه‌برداری میشود.
توجه داشته باشید که موارد گفته شده به‌عنوان عوارض قرص سفکسیم 400 برای عفونت در دوران بارداری، لیست کاملی از عوارض جانبی نیست و ممکن است موارد دیگری نیز برای شما رخ دهد یا هیچ‌کدام از این عوارض را تجربه نکنید. بااین‌حال هرگونه عارضه غیرطبیعی و ناراحت‌کننده‌ای را مشاهده کردید، با متخصص خود در میان بگذارید.
ازجمله داروهایی که ممکن است با سفیکسیم تداخل داشته باشند، می‌توان به برخی داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین‌ها و محصولات گیاهی اشاره کرد؛ بنابراین قبل از مصرف این دارو، در مورد تمام داروهایی که اکنون استفاده می‌کنید و یا به تازگی مصرف آن را قطع کرده‌اید، به متخصص خود اطلاع دهید.
از مهم‌ترین داروهایی که مصرف هم‌زمان آن‌ها با مترونیدازول قرص سفیکسیم برای عفونت رحم می‌تواند تداخل ایجاد کند، عبارت‌اند از:
♦ اسید استیل سالیسیلیک (آسپرین)
♦ آگمنتین (آموکسی سیلین/کلاوولانات)
♦ سیپرو (سیپروفلوکساسین)
♦ جینکو بیلوبا (جینکو)
♦ پاراستامول (استامینوفن)
♦ ویتامین B1 (تیامین)
♦ ویتامین B12 (سیانوکوبالامین)
♦ ویتامین B6 (پیریدوکسین)
♦ ویتامین C (اسید اسکوربیک)
♦ ویتامین D3 (کوله کلسیفرول)
اغلب عفونت‌های رایجی که در دوران بارداری رخ می‌دهند، ازجمله عفونت‌های پوست، مجاری ادراری و دستگاه تنفسی، توسط متخصص زنان و زایمان شما قابل درمان هستند و جای نگرانی ندارند.
بااین‌حال، برخی از عفونت‌ها می‌توانند قبل یا در حین تولد به جنین منتقل شوند و به جنین آسیب برسانند یا باعث سقط‌جنین یا زایمان زودرس شوند. ازجمله بیماری‌های مقاربتی و عفونی که می‌توانند مشکلاتی را در بارداری ایجاد کنند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
♦ عفونت کلامیدیا
این عفونت مقاربتی در بارداری اگر درمان نشود، ممکن است باعث زایمان زودرس و پارگی زودرس غشاها شود. همچنین ممکن است باعث التهاب چشم (کانژنکتیویت) در نوزاد شود.
♦ سوزاک
سوازک نوعی بیماری عفونتی مقاربتی است که در دوران بارداری می‌تواند باعث ورم ملتحمه در نوزادان (قرمزی و تورم پوشش داخلی پلک‌ها و کره چشم) شود.
♦ سیفلیس
سیفلیس می‌تواند از طریق جفت از مادر به جنین منتقل شود. سیفلیس در جنین می‌تواند چندین نقص مادرزادی ایجاد کند و باعث ایجاد مشکلاتی در نوزاد گردد. زنان باردار در اوایل بارداری به‌طورمعمول باید تست سیفلیس را انجام دهند. معمولاً درمان سیفلیس در دوران بارداری هم مادر و هم جنین را درمان می‌کند.
♦ اچ آی وی یا ایدز
اگر زنان مبتلا به ایدز به موقع درمان نشوند یا بیماری آن‌ها کنترل نشود، این عفونت ممکن است به جنین منتقل گردد. این شرایط در حدود یک چهارم تا یک سوم بارداری‌ها در افراد مبتلا اتفاق می‌افتد.
کارشناسان توصیه می‌کنند که زنان مبتلا به عفونت HIV در دوران بارداری از داروهای ضد رتروویروسی استفاده کنند.
اگر زنان ترکیبی از داروهای ضد رتروویروسی مصرف کنند، خطر انتقال HIV به جنین را می‌توان تا 1 درصد کاهش داد. برای برخی از زنان مبتلا به عفونت HIV، زایمان سزارین که از قبل برنامه‌ریزی شده است، ممکن است خطر انتقال HIV به نوزاد را کاهش دهد.
♦ تبخال تناسلی
تبخال تناسلی می‌تواند در حین زایمان طبیعی به نوزاد منتقل شود. نوزادانی که مبتلا به تبخال هستند ممکن است به یک عفونت مغزی تهدید کننده حیات به نام آنسفالیت هرپس مبتلا شوند.
عفونت تبخال در نوزادان همچنین می‌تواند به سایر اندام‌های داخلی آسیب برساند و باعث زخم‌های پوستی و دهانی، آسیب دائمی مغز یا حتی مرگ نوزاد شود.
اگر زنان در اواخر بارداری دچار زخم تبخال در ناحیه تناسلی شوند یا اگر تبخال برای اولین بار در اواخر بارداری ظاهر شود، اغلب به بیمار توصیه میشود که روش زایمان سزارین را انتخاب کند تا این ویروس به جنین انتقال پیدا نکند.
اگر هیچ زخمی وجود نداشته باشد و تبخال زودتر ایجاد شود، خطر انتقال بسیار کم است و امکان زایمان واژینال وجود دارد.
♦ عفونت ویروس زیکا
وجود این عفونت در یک زن باردار و عدم‌تشخیص و درمان به‌موقع آن، می‌تواند باعث کوچک شدن سر نوزاد (میکروسفالی) شود؛ زیرا در این حالت سر جنین به‌طور طبیعی رشد نمی‌کند. عفونت ویروس زیکا همچنین می‌تواند باعث ناهنجاری‌های چشمی در نوزاد شود.
ویروس زیکا توسط پشه‌ها منتقل میشود، اما می‌تواند از طریق رابطه جنسی، از طریق انتقال خون و از یک زن باردار به نوزادش، قبل یا در حین تولد نیز سرایت کند.
عفونت‌هایی که از طریق جنسی منتقل نمی‌شوند و می‌توانند مشکلاتی ایجاد کنند نیز شامل موارد زیر هستند:
♦ سرخک آلمانی (سرخچه)
این عفونت می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. به‌ویژه می‌تواند منجر به رشد ناکافی جنین قبل از تولد، آب‌مروارید، نقایص مادرزادی قلب، کاهش شنوایی و تأخیر در رشد نوزاد شود.
♦ عفونت سیتومگالوویروس
عدم درمان این عفونت در بارداری می‌تواند باعث شود از جفت عبور کند و به کبد و مغز جنین آسیب برساند و جنین ممکن است آن‌طور که انتظار می‌رود رشد نکند.
♦ آبله‌مرغان (واریسلا)
آبله‌مرغان در بارداری خطر سقط‌جنین را افزایش می‌دهد. ممکن است به چشم‌های جنین آسیب برساند یا باعث نقص اندام، نابینایی یا ناتوانی ذهنی شود. همچنین ممکن است سر جنین کوچک‌تر از حد طبیعی باشد (میکروسفالی).
♦ توکسوپلاسموز
این عفونت، یک عفونت تک یاخته‌ای است و ممکن است باعث سقط‌جنین، مرگ جنین و نقایص مادرزادی جدی شود.
♦ لیستریوز
لیستریوز یک عفونت باکتریایی است که خطر زایمان زودرس، سقط‌جنین و مرده زایی را افزایش می‌دهد. در نوزادان مبتلا به این عفونت ممکن است ظهور علائم تا چند هفته پس از تولد به تعویق بیفتد.
♦ عفونت‌های باکتریایی واژن (مانند واژینوز باکتریایی)
این عفونت‌ها که معمولاً با قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری درمان می‌شوند، در صورت عدم درمان ممکن است منجر به زایمان زودرس یا پارگی زودرس غشاهای حاوی جنین شوند.
♦ عفونت‌های دستگاه ادراری
عفونت‌های ادراری، خطر زایمان زودرس و پارگی زودرس کیسه آب جنین را افزایش می‌دهد.
♦ هپاتیت
این بیماری ممکن است از طریق جنسی منتقل شود، اما اغلب از راه‌های دیگر منتقل میشود؛ بنابراین، معمولاً به‌عنوان یک بیماری مقاربتی در نظر گرفته نمی‌شود. هپاتیت در یک زن باردار می‌تواند خطر زایمان زودرس را افزایش دهد. همچنین می‌تواند در حین زایمان از مادر به جنین منتقل شود و در آینده مشکلاتی را ایجاد کند.
برای تعیین اینکه آیا زنان باردار باید با داروهای ضد میکروبی درمان شوند، پزشکان خطرات استفاده از دارو را در مقابل خطرات عفونت می‌سنجند.
برخی از داروهای ضد باکتری مانند پنی‌سیلین‌ها، سفالوسپورین‌ها یا قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری و داروهای مرتبط با اریترومایسین (موسوم به ماکرولیدها) عموماً برای استفاده در دوران بارداری بی‌خطر در نظر گرفته می‌شوند؛ اما باز هم بدون تجویز نمی‌توانید از این داروها استفاده کنید و حتماً باید توسط متخصص شما تجویز شده باشند.
اما سایر داروهای ضد باکتری، ازجمله تتراسایکلین‌ها و فلوروکینولون‌ها، ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در جنین شوند و پزشک از داروها و درمان‌های جایگزین به جای آن‌ها استفاده کند.
به‌طورکلی زمانی که باردار هستید، به دلیل تغییرات شدید هورمونی و ضعف سیستم ایمنی بدن، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت هستید، اما می‌توانید چند قدم ساده برای کمک به حفظ سلامتی خود بردارید که شامل موارد زیر هستند:
♦ بهداشت فردی را به‌خوبی رعایت کنید.
♦ قبل و بعد از دست زدن به غذا، رفتن به توالت و بعد از عطسه و دمیدن بینی دست‌های خود را با آب و صابون بشویید.
♦ تزریق آنفولانزای فصلی (واکسیناسیون) را انجام دهید.
♦ آنفولانزا در بارداری برای تعداد کمی از زنان باردار کشنده است و تزریق واکسن آنفولانزا می‌تواند به محافظت از شما کمک کند. همچنین از کودک شما نیز محافظت می‌کند. انجام این واکسیناسیون حتی در بارداری در صورت تشخیص پزشک باید انجام شود.
♦ اگر شریک جنسی شما تبخال تناسلی یا هرگونه بیماری مقاربتی دارد، از تماس جنسی محافظت نشده خودداری کنید و از رابطه جنسی دهانی با شریکی که زخم سرد روی دهانش دارد، خودداری نمایید. در صورت لمس زخم‌ها دست‌های خود را بشویید.
♦ تا حد امکان از افراد مبتلا به بیماری‌های عفونی، خواه اسهال و یا یکی از بیماری‌های دوران کودکی، مانند آبله‌مرغان یا پاروویروس دوری کنید.
♦ توصیه‌های ماما یا پزشک خود را در مورد غذاهایی که در بارداری باید از مصرف آن‌ها اجتناب کنید، جدی بگیرید.
عفونت‌های مختلف در بارداری بسیار رایج هستند و بخصوص افرادی که قبلاً عفونت‌های مکرر را تجربه کرده‌اند، ممکن است در دوران بارداری نیز شاهد عود علائم عفونی خود باشند؛ اما این عفونت‌ها قابل درمان است و برای جلوگیری از خطرات زیادی که در متن به‌طور کامل به آن‌ها اشاره کردیم، باید با متخصص خود همکاری داشته باشید.
در صورت تجویز داروهایی مانند قرص سفکسیم400 برای عفونت واژن در بارداری و یا سفیکسیم برای عفونت ادراری حتماً آن‌ها را به‌طور کامل و به‌موقع مصرف کنید.
حتی اگر قبل از اتمام دارو، علائم بهبود پیدا کردند، برای جلوگیری از ابتلا به عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک باید دوره درمان خود را کامل نمایید.